AMEN Księga narracji instrumentalnej. Zaklęcia, apele, zawołania, slogany. Od czasów najdawniejszych do dziś.
Czy tytuł eseju „AMEN” nie jest prowokacją? Hebrajskie „niech się stanie, niech tak będzie” zyskało narracyjną popularność jako uroczysta formuła kończąca modlitwy chrześcijan, wyznawców judaizmu i muzułmanów. Ale Amen jest formułą uniwersalną; to zarazem zaklęcie święte jak i zwyczajowa, prozaiczna formuła używana przez handlujących i negocjatorów wielu kultur. Można nim równie skutecznie utwierdzić się w wierze, jak i zatwierdzić transakcję handlową.Na współcześnie rzucane zaklęcia można spojrzeć w taki sam sposób. Jedne pracują przy ołtarzach jako „święta mowa”, inne mają dawać władzę politykom, jeszcze inne zaklinają odbiorców reklamy i czytelników Harrego Pottera.Jednak jeśli nie chcemy, by takie spojrzenie błyskawicznie zmętniało i nie przerodziło się w uczony, prowadzący na intelektualne manowce bełkot, musimy lekko zmrużyć metodologiczne oko. To pozwala rozebrać problem i opowiedzieć o nim wzorem Umberto Eco w słowach najprostszych ale oddających istotę rzeczy. I tak niech się stanie.
Język współczesnych zaklęć potwornieje obrastając pleśnią zatartych znaczeń i korozją braku rozumienia. Powstają na przykład takie teksty. To projekt ustawy parlamentarnej. Ściślej jego uzasadnienie wypichcone przez prawników, którzy chcą zaklinać rzeczywistość po swojemu. Wykorzystują w tym celu własne święte księgi. Ale to, jak się okazuje nie wystarczy:„Standardowe działania podejmowane przez osoby wykonujące czynności mające na celu przeciwdziałanie COVID-19 pozostają, bowiem niewystarczającym środkiem do skutecznego przeciwdziałania tej chorobie”. Konia z rzędem temu, kto objaśni, co to znaczy. Ze zdania wynika, że „ta choroba” to wspomniane „standardowe działania”, bo COVID-19 nie jest przecież chorobą, lecz jej przyczyną.Dziś brakuje nam profesjonalnych zaklinaczy. Język współczesnej propagandy coraz bardziej przypomina najlepsze lata Gomułkowej nowomowy. Coraz więcej w nim podobnych błędów gramatycznych i składniowych, coraz mniej sensu. Nomina sunt odiosa; posłanka do parlamentu komentuje wystąpienie posła opozycyjnego następującymi słowy:Zupełnie nie rozumiem, co pan poseł miał na myśli, ale całkowicie się z tym nie zgadzam. Tworzy się w ten sposób nowy rodzaj magii – MAGIA NONSENSU.A może Imperius (łac. imperiare – rządzić) jedno z manipulacyjnych Zaklęć Niewybaczalnych.Ich skutków nie daje się odwrócić, a zaklinający musi ponieść surowe konsekwencje użycia formuły. Zaklęcie służące do przejmowania kontroli nad innymi. Ofiara klątwy przestaje samodzielnie myśleć, pozostając posłuszna rozkazom tego, który zastosował formułę. Zaklęcie przysparza wielu problemów organom nadzorującym daną rzeczywistość, ponieważ bardzo trudno dociec, kto działał pod wpływem zaklęcia, a kto z własnej woli. Formuła ukochana przez rządzących o dyktatorskich zapędach. Przy jej pomocy często udaje się im ogłupić sporą część rządzonych. Gdy po jakimś czasie, gdy trzeźwieją i wypędzają, albo wieszają dyktatora na latarni, mają wrażenie, że obudzili się z obezwładniającego rozum letargu. Podobne zaklęcie Sauron rzucił na Theodena, władcę Rohanu.
WIĘCEJ >< MNIEJ
O AUTORZE
Mirosław M. BujkoMultiwarsztatowiec; pisarz, trener biznesu, wykładowca akademicki, dziennikarz, krytyk muzyczny, scenarzysta, librecista, trener sztuk walki. Z wykształcenia filolog i muzykolog. Przed trzydziestką uzyskał interdyscyplinarny doktorat Katedry Kultury i Instytutu Sztuki PAN. Już w 1994 roku był wykładowcą amerykańskiego Kampusu Ruttgers University szkoląc młodych wydawców prasy. Opracował i przeprowadził kilka edycji finansowanego przez UE programu „Język prasy” dla młodych wydawców medialnych. Przez wiele lat pełnił funkcje wykładowcy, adiunkta, dziekana, szefa katedry i dyrektora specjalizacji kilku wyższych uczelni. Specjalizuje się w narratologii, komunikacji marketingowej i w marketingu języka. Był w latach 1995 – 2005 dyrektorem kreatywnym i copywriterem w kilku agencjach reklamowych. Figuruje w Księdze Tytanów Polskiej Reklamy. Był także zastępcą redaktora naczelnego periodyku Media Polska i kierownikiem literackim Teatru Wielkiego w Warszawie. Jest powieściopisarzem, autorem sześciu powieści wydanych w kraju i tłumaczonych na niemiecki i portugalski oraz scenariuszy filmowych, librett operowych i baletowych. Prowadził warsztaty językowe, komunikacyjne i audyty komunikacyjne dla wielu firm i korporacji. Fascynuje się kulturą japońską i tradycyjnymi sztukami walki. Jako 5 dan iaido prowadzi własne DOJO ucząc IAIDO, czyli sztuki władania japońskim mieczem.
Skontaktuj się z autorem Mirosławem Bujko, aby zakupić e-book lub pdf.
